गजल ११४ सपनाका तात लागि

सपनाका तात लागि 

सपनाका तांतलागि किन आउछ संधै राति

मेरा लागि बिपना नै बनेको छ प्रिय साथी !

धर्तिकै छ माया मोह थामेको छ मेरो वजन 

पानी हुँदै झर्छु बरु उड्नु छैन बादल माथि !

मान्छे न हो बोल्दै जाँदा धेरैथोरै गल्ति हुन्छ  

झुट बोलेर  जित्नु भन्दा  नबोलेरै  हार्न जाति 

निभ्नु रैछ मनको दिप उत्ताउलो चमक थियो 

हाँसिहाँसी बिदा दिन्छु हुदिन म बिस्वासघाति

जिब्रो न हो तितो मिठो अशल खराब सबै लिन्छ 

बेस्वाद अनि बेमज्जाले  चाख्छ स्वाद नानाभाती