कबिता मेरि आमा

आँफै लाइ टुक्राएर,काल सँग पौठे जोरी खेल्दै,,
सन्तान लाइ जन्म,दिन्छिन प्रसब पिडा झेल्दै।।
डुबेर चिन्तामा सन्तान लाइ,सधभरि फुल्याउछिन,,
तीनकै खुशीका लागि,आफ्नु दुखपिडा भुलाउछिन।।
आसु रित्याएर मामाताको,अ्मृत धारा पियाउछिन,,
तीनकै खुशीका लागि,मस्तिस्क सधैं खियाउछिन।।
आफु जलेर मैन भै,उज्यालो सधैं छाडि दिन्छिन,,
तीनकै दुख आफु शहेर,सुख सधैं बाडी दिन्छिन।।
लिएर हैन दिएर उनि,सधैं खुशी भ ई दिन्छिन,,
तीनकै दुखमा आफ्नो खुशी,लुकाएर रोइ दिन्छिन।।
जती दर्द,पिडा दिए पनि,राख्दिनन कुनै बैरभाब,,
उन्को रगतमा बगिरहन्छ सधै, माया र सदभाब।।
निस्वार्थ प्रेम बाडीदिन्छिन्,राख्छिन सधैं भाबसमता,,
उनि भित्र रितिदैन कहिलेइ,माया प्रेम र ममता।।
धर्म्,कर्मा गर्ने भए गर्,पैले आमा कै पूजा,,
आमा को आँखा बाट आसु बगे,,सत्कर्म हुन्छ धुजा,धुजा,धुजा,.................NAMASTE