माँया लाग्दा दौडियेरा भेट्न भनी आएको थे।।
समय ले ठागियेका हामी दूबै उस्तै ठानी,
साथदिन्छौ भन्ने आस्मा मैले माँया लाएकोथे।
माया गर्दै मैले तिम्रो कोमल हात समाएर,
जुनी भरी साथ दिन चोखो कसम खाएको थे।।
ढुङ्गा जस्तै तिम्रोमन,मैनजस्तै पग्लन्छ कि?
तेसैलेत साउँनको झरी बनी आएको थे।
No comments:
Post a Comment