गीत 20 ~जीबन संधै काँडा हुन्छ कहाँ लेख्या छर .....

गीत ~~

ओइलेपछि   रुने फूल  कस्ले देख्या  छर 

जीबन संधै   काँडा हुन्छ  कहाँ लेख्या छर .....

भाचिनु'नि  पर्छ जीबन  टुट्नु पनि  पर्छ 

हास्नु पनि  पर्छ जीबन  दुख्नु  पनि  पर्छ 

सुनौला ति  सपनालाई  कसले छेक्या छर 

जीबन संधै  काँडा हुन्छ  कहाँ लेख्या  छर .....

ओइलेपछि   रुने फूल  कस्ले देख्या  छर 

जीबन संधै   काँडा हुन्छ  कहाँ लेख्या छर .....

सबै सपना  बालुवाको  घर मात्र   हुन्नन् 

आँसु जति  झारेपनि तिनले  दुख  धुन्नन 

सहज बाटो  मात्र यहाँ  कस्ले  टेक्या  छर 

जीबन संधै  काँडा हुन्छ  कहाँ लेख्या  छर .....

ओइलेपछि   रुने फूल  कस्ले देख्या  छर 

जीबन संधै   काँडा हुन्छ  कहाँ लेख्या छर .....

 कल्पना गिरी 'भावुक'

   इजरायल 

फूल भित्र खोजेँ अनि

फूल भित्र  खोजेँ अनि  पात माथी  खोजेँ मैले
नभेटेर  सुवास त्यो  उही काँडा  रोजे मैले !

माया दिने  मन होरे  मन'त सफा  हुन्छ भन्थे
चोखो माया जस्ले दिन्छ उस्ले दिल छुन्छ भन्थे

भावनामा  किन बेर्थई  बहकिनु  सोचें मैले
नभेटेर लहरमा  उही किनार  रोजें मैले !

दोबाटोको  यात्री हुँ म  एक्लै यात्रा  गरिदिन्छु
ढुंगा माटो  साथी मेरा  उसकै भर  परिदिन्छु

अँधेरीमै  रम्ने सधै  जिन्दगानी  सोचे मैले
तारालाई  पन्साएर  जूनकीरी नै  रोजें मैले

कल्पना भावुक 

गीत १९ कैले यो मन ढुंगा हुन्छ कैले पानी पानी !

गीत 

कैले यो मन ढुंगा हुन्छ कैले पानी पानी !

बालुवामा  फुल्नु  पर्ने रैछ  जिन्दगानी !

पानी पनि रून थाल्छ बादल हुन पुग्दा  
फेरी उस्तै  खुशी हुन्छ धर्ति छुन पुग्दा 
किन गर्नु जिन्दगीमा संधै  आनाकानी 
बालुवामा  फुल्नु  पर्ने रैछ  जिन्दगानी !

सुकिजाने शित पनि हाँस्छ फूल छुँदा 
बगर पनि  सुसाउँछ  खोला  नदि  हुँदा 
एकपल्टको जिन्दगी हो गरौँ मनोमानी 
बालुवामा  फुल्नु  पर्ने रैछ  जिन्दगानी !

कल्पना भावुक इजरायल 

मुक्तक

मुक्तक 

सोच्ने शक्ति जस्तो हुन्छ उस्तै संसार देख्छ मान्छे
मन मुटु छाम्न दियो टाउकोमा टेक्छ मान्छे
आत्मबिस्वास घटेपछि रातो पनि सेतो देख्छ
साँगुरिन्छ बिचार जब साँध सिमाना छेक्छ मान्छे !

भोकलाइ नुन मानिदिदा के फरक पर्छ?
बैगुनिलाई गुण मानिदिदा क फरक फर्छ ?
संका गर्दै सुनभित्र पित्तल खोज्छ मान्छे,
पित्तललाइ सुन मानिदिदा के फरक पर्छ ?

ठ्वाकठुक्क पर्दा पनि कुरा मिठो भो
बादल झैँ बर्षिदा पनि कुरा मिठो भो
नाचिने झैँ गर्दै छ आज ढुकढुकि मुटुले
टाढा बसाइ सर्दा पनि कुरा मिठो भो!! 

हरेक रात सपनिले तिमीतिरै लगिरह्यो
ब्युझिएर भेट्न चाहें समयले ठगिरह्यो
धर्यताको बाध फुट्छ देब्रेपाटो संधै दुख्छ
प्रिय तिम्रो सम्झनामा संधै आँशु बगिरह्यो !!

कल्पना गिरी भावुक 

कविता

कविता
साहित्यकी ढुकढुकी वानीरा गिरी

प्रतेक नेपालीको मुटुको स्पन्दनमा
तातो अनि रातो रगत बनेर
नशा नशामा श्रीजनको लहर उचाल्दै
सगरमाथाको शिर देखि
मैदानी फाँटहरु  सम्म वाङ्गमयको उन्नति बिकास र स्थापनाका लागि
साहित्यको बंश उत्पादनमा  पराग बनेर उभिरह्यौ  !

हो तिमी सप्त गण्डकीको
किनारबाट उँभो बग्दै बग्दै
बालुवाका अनगिन्ती कणहरुमा
ढुंगाका  असिमित डोबहरुमा
अजंगका कान्ला र घुम्तीहरुमा
अनवरत पौडी खेल्दै र बहेलिदै
शिरु फुल्ने फाँटहरुसम्म 
साहासिलो साहित्यको फराकिलो खुराक बनेर उभिरह्यौ  !

वानीरा !
नारीरत्नको आदर्श र उचाइका लागि
पुजनीय बनेर र बनाइ राख्न
छोरी बुहारी  सासु र आमा सम्म
असमानताको कालो सीमारेखालाई
सदा सदाको लागि मेट्न र मेटाउन
कहिल्यौ ननिभ्ने प्रेमको ज्योति  बनेर
पालामा हैन मनमुटुमा दिप  बनेर उजेलियौ र उभिरह्यौ  !

शब्दका  सम्मोहनले
ओठ र आँखाहरुमा मुस्कुराउदै
सप्रेमी हातहरुमा स्नेहले चुम्दै
भाषा र साहित्यमा आजिबन समर्प्रित
कर्मठ  पौरखी र कर्तब्यसिल नारी तिमी
माटो मुटु र मनमा सदा सर्बदा झुलिरयौआदरणीय र सम्माननीय प्यारी वानीरा 
तिमी नेपाली भाषा बोलिने धर्तिभरि 
मुस्कुरायौ र फुलीरह्यौ !

कल्पना गिरी "भावुक"
काठमाडौँ
हाल इजरायल!

गजल ११५ गरिब छ

गरिब छ 

दुर्गन्ध छ अफ्ठ्यारो छ बाटो गरिब छ
रुखो अनि  खडेरी छ  माटो  गरिब छ !

शिशिर छ र तुसारो छ छैन बसन्त
नफेरिने जिन्दगीको पाटो गरिब छ  !

गग्रेटो छ  गाग्री  छैन टाढा  पधेरो
अमुक छ बोल्दैन उ लाटो गरिब छ!

सरिर आफै बिझाउँछ ओढ्ने हुँदैन
मध्यान्नामै देक्छ तारा छानो गरिब छ !

गजल ११४ सपनाका तात लागि

सपनाका तात लागि 

सपनाका तांतलागि किन आउछ संधै राति

मेरा लागि बिपना नै बनेको छ प्रिय साथी !

धर्तिकै छ माया मोह थामेको छ मेरो वजन 

पानी हुँदै झर्छु बरु उड्नु छैन बादल माथि !

मान्छे न हो बोल्दै जाँदा धेरैथोरै गल्ति हुन्छ  

झुट बोलेर  जित्नु भन्दा  नबोलेरै  हार्न जाति 

निभ्नु रैछ मनको दिप उत्ताउलो चमक थियो 

हाँसिहाँसी बिदा दिन्छु हुदिन म बिस्वासघाति

जिब्रो न हो तितो मिठो अशल खराब सबै लिन्छ 

बेस्वाद अनि बेमज्जाले  चाख्छ स्वाद नानाभाती